Namaste, wanakam, namaskar,

ja, de drie maand reizen in India zitten erop en hebben zo hun tol geeist. We hebben er een haat-liefde relatie aan overgehouden en de volgende kanttekeningen:


Economie:
Het BNP gaat erop vooruit, de staatskas volgt deze trend echter niet. Aangezien er geen belastingsplicht bestaat, betalen enkel diegenen (5%) die voor de rest niet weten wat anders doen met hun rijkdom en/of niet goed snik zijn. Dat leidt tot uiterst gebrekkige infrastructuur en baksjisj ambtenaren. Nooit wordt je als westerling van de correcte prijs op de hoogte gebracht, alleen de weigering om zulke absurde bedragen neer te tellen reduceert de prijs soms met 3/4. Op elke verpakking staat er een maximum verkoopsprijs, toch durven enkele winkeliers het aan om nog zo de een of andere roepie meer te vragen; "cooling charge", "in this place no whole saler", "here is different" zijn enkele van hun uitvluchten.

Transport:
We hebben het land van noord naar zuid en van west naar oost met de trein, tram, bus, fiets, boot, vrachtwagens, 4x4, rickshaws en onze twee benen doorkruist. Het was niet altijd gemakkelijk reizen; uren rechtstaand in een meer dan eivolgepropte bussen of treinen met het gezinnetje "Muis". Van dorre woestijen naar sappige subtropische wouden, van huisnijverheid naar zware industrie, van mini dorpen naar mega steden, van de vlakke kust naar hoge toppen, van het kleinste rijstterrasje naar de grootste theeplantage. En altijd heb je een schare toeschouwers om je heen alsof je een reizende zoo zou zijn.

Kultuur:
Het Indische subcontinent herbergt een oneindig aantal kulturele schatten. Van opgravingen van 5000 jaar oude perfect georganiseerde steden en prachtige paleizen tot het glitterende Bollywood. En als het tegenwoordig niet luidruchtig en niet met slingers en lichtjes versierd is, komt er geen Indische kat op af.

Mode:
Over heel India dragen de meeste vrouwen of een sari of een kurti salwar (Pakistaanse stijl), neusversieringen, teenringen en rinkelende enkelkettinkjes. Bij de mannen zijn de lungies populair: een enkellange doek om de lende waarvan in de meeste gevallen de onderste zoom ook nog eens om de lende geslagen wordt. Bij de heren is de minimode hier al eeuwen in. In de meer noordelijke staten van India zijn de jaren 60 dan weer een ware rage zowel wat de snit als wat de motieven van de gedragen hemden betreft. Velen hebben een super lange schoon geveilde en rijkelijk gelakte nagel aan een van hun pinken. Het doel daarvan? Zeker niet om de laatste restjes mee weg te krabben. Hmm.

Milieu:
Het kan gebeuren dat je achter een roet uitwasemende vrachtwagen, rechts van een blauwe rook verspreidende tweetakter, links van een van de vele prehistorische vierwielers die onvolledig verbrande uitlaatgassen uitstoten, tussen de vuilnis en de open riolen, midden op een koeievla staat. Brullende vliegende handelaars, jankende luidsprekers, toeterende bussen, bellende fietsers, alles TEGELIJKERTIJD! Bij een eventueel medisch onderzoek zal vermoedelijk blijken dat ons gehoor erop achteruit gegaan is, onze geur weggevreten, onze stembanden versleten zijn, onze longen dichtgeslibt, en de smaak naar nul herleid.

Religie:
Eerst wordt je gewekt door de Hindoes. Nog lang voor de zon opkomt braken de luidsprekers vanuit de tempel gezangen uit die de nachtelijke verdrijven. Bij zonsopgang doet de muezzin er nog een schepje bij vanuit zijn minaret die dan weer op de voet gevolgd wordt door het gebeier van kerkklokken. Dat de gekerstende Indiers in hart en nier eigenlijk nog steeds hindoes zijn, blijkt uit het volgende waargebeurde: Simon, een kok, is Christen, maar, zo zegt hij ook bramaan (de hoogste en zuiverste kaste bij de Hindoes en meestal verantwoordelijk voor de voeding). Plots stormde hij het restaurant binnen met de woorden: "Ik ben van god veranderd. Ik bid nu voor die ene aan het kruis." Lokale godheden hebben ook hun greep op het leven. De Goa-god zorgt voor brave kokospalmen. Deze god gaf de kokospalmen in Goa een ziel. Ze voelen aan wanneer er zich iemand onder hen bevindt en laten op zo'n moment geen kokosnoten naar beneden vallen. Gegevens: in de staat Kerala wonen er 20 x meer mensen dan in de staat Goa en Kerala is ook nog eens 11 x groter in oppervlakte, toch telt Kerala 800 kokosdoden per jaar en Goa maar 2! En dan nog: eentje reed met een rickshaw tegen 'n kokospalm kreeg een noot op z'n knikker en stierf. Verklaring: "Cocotree hurt!" De andere reed gewoon langs met z'n scooter en kwam eveneens in aanvaring met een vallende kokosnoot en stierf. Verklaring: "Scooter too fast, cocotree could not know when he was dropping nut." In Anjuna vind je dan weer geen enkel huis met een verdieping en dat ligt aan de Anjuna-god. Worden er wel huizen met een verdieping gebouwd, dan zullen de mensen die er in wonen geen nageslacht krijgen. Twee families in Anjuna hebben het lot getart en bouwden toch een eerste verdiep. Ze bleven kinderloos. Het ware hen beter afgegaan, hadden ze hun huis enkele honderden meters verderop in een ander dorp gebouwd.