|
REEDS VERSCHENEN
Peshawar, 27 juli 2000
.
tk. nmk. Kalasjnikof
Dicht bij de afgaanse grens zijn de pakistaanse wetten van geen tel. Polisie en leger hebben niets te zeggen. Die wetteloosheid neemt niet weg dat de mensen oeverloos vriendelijk en gastvrij zijn. Hier in Peshawar heerst echt nog een sfeertje als in 1001 nachten. Mannen in lange gewaden of sjalwar-kamies, tulbanden of mutsjes op hun hoofden, ezels en karren, enge steegjes waar het lekker fris is (op de geur na). Maar waar zijn de vrouwen? Soms spookt er eentje door de straten. Ze slaat de wereld gade van onder haar draagbare tent: de boerka. Boeiende stad!
.
Sorri!
We kunnen er echt niets aan doen. Freeservers.com plaagt onze lezers en ook ons zelf met vensters die opengaan en ons allerlei ongewenste reklamefolders voorschotelen. Sorri...
Islamabad/Rawalpindi, 21 juli 2000
.
Aller aller laatste adres
Voor wie echt niet van iemelen houdt of simpelweg geen toegang heeft tot het internet volgt hier het echt laatste adres. MEN ZEGGE HET VOORT!
KILLI (bekci) Imam
TEZERDI Serif'e
Kiyilar mahallesi
Nurhak/Elbistan
K.Maras
Turkey
(onze intrede aldaar is gepland voor eind augustus, dat wil dus zeggen voor 15 augustus versturen)
.
'Belgie, Belgie, Belgie!'
Het wordt Sja's vierde poging al om een vizum voor Iran te bekomen. Het kan nu al via internet, maar niets laat vermoeden dat dit het moeizaam proses zou versnellen. We horen niets dan entoeziaste verhalen over dat land. Maar als het deze keer weer niet lukt, dan vliegen we gewoon over dat islamitis republiekje heen. In vogelperspektief zal het ook wel meevallen zeker?!
. Oplossing vorige en nieuwe kwiez!!!
Onze kwiez wordt als maar populairder. We moeten 'm dringend weer moeilijker maken.
De oeigoeren zijn een beetje een vreemd volkje. Ze luisteren naar vreemde muziek -Tarkan, Mustafa Sandal, Emrah, Ibrahim Tatlises (Ibo voor de fans)- en bezigen een vreemde woordenschat.
Hier volgt dan de nieuwe vraag: Wat is sinaasappel in het oeigoers?
Overigens: Cathay means China north of the Hwang-ho (the Yellow River).
Gilgit, 17 juli 2000
.
'Fahren, fahren, fahren auf der Autobahn.'
Op 5 juli
laatstleden zijn we begonnen aan een tocht van ongeveer 300 km over 's werelds
mooiste en hoogste autobaan: de Karakoram-snelweg. De tocht ging omhoog
langs brede, door marmotten bewoonde valeien aan de sjinese kant, over de
4.730 m hoge Khunjerab-pas en vervolgens weer omlaag door zeer nauwe, door
steenlawines (Jawadde! Ni' goe' veur oewe knikker...) geteisterde valeien aan
de pakistaanse zijde. Alles in een emeezing en auwsom dekor van
's werelds hoogste bergen, 's werelds langste gletsjers, 's werelds ...
Urumqi, 20 juni 2000
.
Van jie, uih, san naar b'r, tsjiki, utsj.
Jawel, we hebben
het eigenlijke Rijk van het Midden achter ons gelaten.
Sje was zeer euforis over het feit dat ze kort na de aankomst al in het
oeigoers werd aangesproken en dat ze nog kwazi alles verstond ook. Niet
moeilijk want het zijn in feite haar verre verre voorouders.
De arme oeigoeren weten niet wat hun overkomt. Ze zullen het geweten hebben
van de turkse 2-0 overwinning tegen de Rode
Duivels. Intussen luistert Sja de gesprekken aandachtig af. Zo tracht
ie z'n woordenschat turks wat bij te spijkeren om niet met z'n mond vol tanden
te staan als hem in het dorp waar Sje haar prille jeugd doorbracht, iets
gevraagd wordt.
Guangzhou, 18 juni 2000
.
Waarom met ons maar niet met alle sjinezen?
Een fraksie van
een sekonde kost het maar om van alles kwijt te spelen. We hebben het niet
over geluk in de liefde in een van de talrijke kazinoos in Makau, maar
over diefstal in Guangzhou.
We werden al eens vereerd met een onverwacht nachtelijk bezoekje in onze hut
in Anjuna (India). Nu werden we hier eveneens getroffen door de plaag die de
konfrontasie tussen arm en rijk helaas met zich meebrengt: kriminaliteit.
Eventjes maar verslapt je aandacht en weg is je dagrugzak die je net voor het
vertrek ekstra vol gepropt had met spullen waar je geen plaats voor vond in je
grote rugzak. Alles is vervangbaar op onze plak- en dagboeken (die er dus ook
bij zaten) na. En dat is een beetje lastiger te verwerken. Een herinnering...
we hebben enkele dagen geleden de eerste bladzijde van Sje's plakboek op de
skanner gezwierd.
Makau, 15 juni 2000
.
Eindelijk Footooz!!!
We hebben wat
vrije tijd gestoken in het vervolledigen van onze websaait. Met name de
FOOTOO-bladzijden zijn er nu in alle kleuren en formaten. Veel plezier
beste kijkers.
Een webstek is overigens nooit af?we blijven dus aktief.
Ja, papa Fitz, we zullen het reizen heus niet verwaarlozen.
. Oplossing vorige en nieuwe kwiez!!!
We kregen maar weinig
respons op de vorige kwiez. Was die te moeilijk?
L'histoire des biscuiteries
nantaises est indissociable de l'histoire du port de Nantes et de celle de
l'arriere-pays rural qui l'entoure. Par le port, arrivaient sucre, vanille,
epices des Antilles qui
allaient se meler aux matieres premieres de l'ouest francais: beurre, farine,
sel... Tout cela allait donner naissance a l'une des industries les plus
prosperes de Nantes tout en assurant la renommee de la cite a travers le
monde. La biscuiterie
Lefevre-Utile!
Pour les Flamands la meme chose!
Hier volgt de nieuwe en die is hopelijk iets
eenvoudiger: Wat betekent Cathay?
Hong Kong, 3 juni 2000
.
Nieuwe adressen
Voor wie echt niet van
iemelen houdt of simpelweg geen toegang heeft tot het internet volgen hier
twee adressen. MEN ZEGGE HET VOORT!
Voor de redelijk snelle schrijvers:
TEZERDI
Poste Restante
GPO
Islamabad
Pakistan
(verstuur de post wel voor 1juli 2000 daar we niet presies weten wanneer we
daar aankomen; alles zal een beetje van onze goesting in een Sjina deel twee
afhangen)
Voor
diegenen die er liever wat langer over doen ons aller aller laatste
adres:
KILLI (bekci) Imam
TEZERDI Serif'e
Kiyilar mahalesi
Nurhak/Elbistan
K.Maras
Turkey
(onze intrede aldaar is gepland voor eind augustus, dat wil dus zeggen voor 15
augustus versturen)
. HK
Het is dus
inderdaad te voet naar Hong Kong geworden. We moeten weer
aklimatizeren. Temperaturen van boven de 30 graden selsius in kombinasie met
een luchtvochtigheid van 80% of meer zijn geen lachertje. Hong Kong heeft veel
weg van de Matonge-wijk in Brussel: zoveel indiase geuren, zoveel afrikaanse
bulderlach,... Gezellig.
Dat de britten hier ooit de plak gezwaaid hebben is overduidelijk. Muffins,
vreemde kleding, iedereen vormt een kjoe voor ie de bus op moet, geen
vliegende handelaars meer zoals we dat in de rest van Azie wel gewoon
zijn,...
HK is duur, heel erg duur. 'n Slordige 50 BEFkes kost hier anderhalve liter
Aldi-achtig water. En de hoeveelheid uitgezweet vocht wil vervangen worden. We
weten dus niet hoelang onze bruine het hier nog gaat kunnen trekken. In alle
geval willen we nog wat senten opzij houden om, het al bijna even dure,
mediteraan leventje in Macau te finansieren.
Xiamen, 30 mei 2000
. Komplot of oorlog?
Sjina,
z’n smaak laat je nooit meer los?! Of is er oorlog tussen Sjina en
Tajwan? D’r is in ieder geval iets aan de hand. We hebben namelijk het
gevoel dat we de laatste tijd een beetje worden tegengewerkt.
Eerst laten we ons wijs maken dat er vanuit deze of gene stad een bootje naar
Hong Kong vertrekt. Waarop we ons achtereenvolgens naar Qingdao, Shanghai,
Putuoshan en Xiamen begaven. Aldaar moesten we dan telkens weer vernemen dat
die lijn afgeschaft werd. En zo worden we weer een halte zuidelijker
gedwongen.
Geheel tegen onze goesting? Neen, want Qingdao was voor Sja toch een beetje
Duitsland. Al heeft hij lang moeten zoeken naar die ene frisse pint
Tsingtao-bier. Shanghai had een aantal leuke gebouwen in de aanbieding. New
York uit de jaren stillekes, daar leek de Bund een beetje op. Putuoshan was
een toeristenval! Maar we hebben ons zeker niet laten belazeren. ‘t Was
deze keer eerder omgekeerd. Bovendien was het een paradijs voor ons
wierrookfanaten. En nu dus Xiamen. Vele schattige gebouwtjes uit een
internasionaal koloniaal verleden; ze geven dit eiland een beetje flair.
Helaas moeten ook deze wijken voor de opkomende modernizasie.
Mpf, wat waren wij toch zo graag per schip Hong Kong binnen gevaren. Maar we
geven het niet op en gaan het nog een keer proberen in Guangzhou.
Anders wordt het gewoon te voet naar Hong Kong.
Shanghai, 22 mei 2000
. Beroemd?
Alsof we iets
te betekenen hebben hier in Sjina werden we door Elizabeth Shi
geintervjoet. Onze namen, welk ijsje we graag likken, wat onze favoriete
plaats is om onze zomervakansie door te brengen, ... En dan werden twee
kamera's op ons gericht voor de obligatware snapsjots. Binnenkort verschijnen
we dus in het glossi Quo Magazine. Vanaf volgende week beschikbaar bij
uw dagbladhandelaar... in Shanghai.
Beijing, 14 mei 2000
. NOK OUT!
We konden
Beijing echt niet mooier afsluiten. Onder het toeziend oog van arm van de wet,
mocht Sja een flinke klap in ontvangst nemen.
We zeulden onze rugzakken zoals hij het vroeg naar de opslagruimte. Dit gedaan
zijnde, kwam de aap uit de mouw. De te betalen prijs klopte niet meer met het
afgesproken bedrag die zowiezo al beduidend hoger lag dan de voor sjinezen
geldige tarieven. Er was geen onderhandelen mogelijk. Onze bagazje zou te
groot zijn, te zwaar ook. En studenten waren we al evenmin. Dan maar een
alternatieve wijze van opslag zoeken.
We wilden dus onze rugzakken terug maar dat wilden zij nu net niet meer (die
ekstra pint konden ze vanavond dan wel sjeken). Het zal ons echter geen tweede
keer overkomen dat we moeten betalen om onze eigen spullen terug te krijgen.
Dus trok Sja z'n stoute schoenen aan, ging het kot langs de zijdeur binnen en
ondernam verwoede pogingen om tenminste een rugzak uit de brand te slepen. En
toen heeft Sja's brede borstkas de vuist van een kleinere en oudere
stasionsbediende ontmoet. Het deed geen deugd. Nu enkele uren later vallen hem
het niezen, het hoesten en het snuiten van de neus erg zwaar. Want als
toemaatje is hij, net als Sje, ook nog zwaar verkouden.
Afijn. Na wat trekken en duwen hadden we al onze eigendommen weer in ons
bezit. En de ordebewaarder stond er nog steeds bij en keek ernaar.
Beijing, 9 mei 2000
. Feest!
We hebben ons
hals over kop (alle 't scheelt toch ni' veel) naar de hoofdstad begeven in de
hoop de festiviteiten rond HET feest van de arbeid niet te missen. Nog
snakkend naar adem maakten we onze opwachting op het plein van de hemelse
vrede. Buiten een handjevol ekstra papieren rode vlaggen, niets, zeeroo,
noegabollen!!! Dan maar doen wat de andere sjinezen doen... namelijk massaal
naar Mac Donald's, KFC, Delifrance en naar sjoppingmools waar het Wijnegem
sjopping senter nog
een puntje aan kan zuigen. Sjina kommunistis? Allee mannekes, da's al lang
voorbij gestreefd. Zelfs het Vlomsj Blokske had voor 1 mei een stoetje met
insidenten klaargestoomd. Ons aller Sje, kommunist in hart en nieren, was
danig
teleurgesteld in de sjinezen dat ze een paar witte nachten had en er zelfs
over piekerde om
naar het ortodoksere Vjetnam terug te keren. "Vjetnam, Ho Tsjie Min, bonam,
bonam!!!" zingt ze tegenwoordig luidkeels.
. 'Another brick in the wall'
De muur dan.
De Grote Muur. Zichtbaar vanuit de ruimte.
We hebben onze zinnen gezet
op een klein wild stukje muur in het plaatsje Huanghua. Drie dagen zijn we er
blijven hangen. Sommige stukken zijn zo steil dat delen van de muur er gewoon
verdwenen zijn. Dat maakte de wandeling er meteen een stuk aantrekkelijker op.
Arm- en beenspieren moesten uitrukken om bepaalde door de natuur herwonnen
segmentjes te overbruggen. Tiemweurk noemen we dat. We kregen zelfs applaus
van de sjinezen. Zij voerden de kunstjes uit met schoeisel dat we bij ons
alleen op kantoren tegenkomen. Eens de top van het plaatselijk bergje (1500m)
bereikt, kregen we de muur in een ander perspektief te zien. Eindeloze
kilometers ten oosten van ons en even zovele kilometers ten westen.
Op weg naar beneden viel Sje zo fier als een gieter, de eenzame sjinese
sportieveling lastig met haar verhaal dat zij als turkse (eks-mongoolse,
genetis toch) de muur overwonnen heeft.
Sja heeft een stukje muur in z'n dagrugzak gepropt. Zo'n stukje oude baksteen
weegt al gauw een paar kiloos. Maar 't is mooi. Ooit maakte het deel uit van
de bovenste versierde steen van een van de talrijke schietgaten. Nu maar hopen
dat de doeane niet te diep in onze bagazje graaft.
Uitgeput en dorstig kwamen we weer in het dalletje aan.
. Altijd Coca-Cola
Zo dorstig
dat we elks 0.75 liter ijs en ijs koude Coca-Cola binnen werkten. Rezultaat:
Sja's darmen (altijd al een gevoelige plekje bij hem geweest) hebben de
valling. Een minuskule mikrobe die hem voor een dag of twee heeft lam gelegd.
. Feek!
We hebben zo
pas ook het straatje ontdekt in Beijing waar bijna alle "outdoor gear" te koop
wordt aangeboden. De prijzen van die produkten zijn ekstreem laag en kan
alleen maar overeenkomstig de echtheid van het The North Face lebel
zijn.
Wat is er allemaal in de aanbieding?
- Goretex regenjassen met afritsbaar flies
- Goretex regenbroeken
- Goretex handschoenen
- Goretex slaapzakken met eendedonsvulling [ze eten hier onwijs veel
Peking
eend]
Welke prijs we er uiteindelijk voor zullen moeten neertellen zal enkel en
alleen afhangen van onze afdingkwaliteiten.
. Hoelang al / nog ?
Donderdag 4
mei laatstleden was onze tweehonderd drieendertigste dag op reis. Met andere
woorden nog maar een derde van ons reistijdbudzjet over! Het weer was grijs en
ons humeur in mineur. Maar niet getreurd ons tegoed stond nog op 133 dagen (en
dat inkluzief de gulle schenking van het schrikkeljaar).
. Zijn ons voorgegaan
We hebben het
nog maar net vernomen. Robert Mosuse van het toenmalige groepje The Radios, is
overleden. We treuren met Belgie mee om het verlies van een goeie
muzikant.
Een ander overlijden dat ons raakte, is dat van de belgise
animasiefilmmaakster en OSCAR-winnares Nicole Van Goethem (Griekse
Tragedie).
. Kwiez!!!
Vanaf nu trachten we ook een
kleine kwis te organizeren op onze websaait.
We vermoeden dat de naam LU van de koekjesfabrikant bij iedereen een belletje
doet rinkelen. Onze vraag is nu: "Waar staan die twee letters L en U voor?"
Snel iemelen want wie als eerste met het juiste antwoord op de proppen komt,
gaat met de prijs lopen.
Welke prijs? Wel, aangezien we in Vjetnam op deze vraag kwamen, zullen we de
winnaar ook een behandeling a la vjetnamees gunnen. Afhankelijk van diens
ogenschijnlijke rijkdom. Maar dan wel omgekeerd evenredig. Rijk genoeg? Klein
prijsje. Te arm? Twee kleine prijsjes. 't Is te nemen of te laten.
. Ni hao
voor 't geval dat jullie onze gezichten zouden vergeten zijn. Beschouw het als
een vorm van voorzorgsmaatregel; we willen herkend worden bij onze inmiddels
bijna nakende terugkeer (Oei!? W'ebbe' nog maa' vijf maand!). En zo worden
jullie getrakteerd op een kiekje van
ons.
PaSiKaLa & SjeLiFoe (de sjinezen hebben wel onze namen veranderd maar nog niet
onze gezichten - alhoewel met al die rijst)
Merhaba, eğer yüzümüzü unutuysanız işte size bir tane fotoğraf, kendinizi
bizim dönüşümüze hazırlayın. Inşallah beş ay sonra bu fotoğrafın sayesinde bizi tanırsınız.
PaSıKaLa & ŞeLiFu (Çinler ismimizi kendi dillerine göre değistirdiler ama
yüzümüzü daha değistiremediler)
Salut, au cas ou vous auriez oublier nos visages, voici une photo super actuelle. Nous esperons que vous
allez nous reconaitre dans cinq mois (deja) grace a cette photo.
PaSiKaLa & CheLiFou (meme visages, autres noms, il y a meme une verite dans le
nom de Serif)
. Groot nieuws!
Op 1 maart 2000 heeft
ons aller Sje overigens haar laatste kankerstokrook geinhaleerd. Tot nu toe
houdt zij dat perfekt vol. Okee na de door de vjetnamese grensperikelen
veroorzaakte stres had ze er eentje nodig. Maar na de eerste trek gooide ze
een wel erg lange peuk weg. Doorzetten maske!!!
. ...
De
voorspellingen dat Sjina vele malen erger zou zijn dan Vjetnam zijn nog niet
uitgekomen. In tegendeel! Sjina valt reuze mee. Het is er proper (misschien
zelfs meer dan sommige plaatsen in Europa); het is opvallend hoe hip en trendi
de jeugd er hier bijloopt (op de vleeskleurige panties na en die zakken ook
nog eens af met een stel rimpelbenen tot gevolg¡ ronduit GRUWELIJK). Ons
aller Sja werd hier met de neus op de feiten gedrukt dat hij een jaartje ouder
is. Hij heeft een ware gedaante verandering ondergaan. De sjoppingmools, en
die zijn overvloedig aanwezig in het straatbeeld van de grotere metropolen,
hebben gulden zaken gedaan.
De sjinees rookt ook niet meer als een turk. De ¡®regering¡¯ maakt er werk van
om de sjinezen een gezondere levenstijl aan te leren. Op vliegtuig, boot,
trein en bus is het roken verboden. Niet dat daar massaal gehoor aan gegeven
wordt, maar Sja¡¯s neus kan dat nog net aan.
. ...
We voelen aan
dat er van alles gebeurt tussen Tajwan en het moederland, maar WAT weten we
niet. Ook de sjinezen zijn er nieuwsgierig naar. Een groot deel van de
http://www.---.com websaaits worden tegengehouden door de nasionale sensuur.
Zelfs de onschuldige webpagina van onze af-en-toe-reisgenoten uit het verre
Nederland, waar volgens hen echt niets oneerbaars opstaat, wordt
gesensureerd.
. ...
Sja wilde persee de
sneeuwgrens bereiken en dat is hem gelukt ook. We hebben op weg naar aan Tibet
grenzende dorpjes vast gezeten omdat de wegen de hoeveelheden water en sneeuw
niet aankonden en het op strategise plaatsen lieten afweten. Dank aan
¡°Damart¡± voor het ontwikkelen van een heerlijk warmhoudend ondergoed. Want
daardoor hebben wij het overleefd.
. ...
Sje wordt
ontzettend melancholis als we in kleinere sjinese dorpjes rondhangen. Alles
doet haar aan het dorp van haar kinderjaren denken. Opdat ze niet meer zo ver
hoeft te reizen om een beetje aan Turkije herinnerd te worden, wil haar moeder
ons een perseeltje grond in dat dorp schenken. Fantastise vooruitzichten. Çok
teşekkür ederiz.
> AKTUEEL
|
